2. Timoteyus
Pavlus'un Timoteyus'a ikinci mektubu
2. TİMOTEYUS'A GİRİŞ
Genel bakış: 2. Timoteyus mektubu, Pavlus'un son mektubudur. Pavlus bunu, yıllarca yakın işbirliği içinde olduğu genç çömezi Timoteyus'a yazmıştır (bkz. 1. Timoteyus mektubunun girişi). Bu mektubu, Müjde'yi yaymak ve öğretmekten ötürü tutuklu bulunduğu Roma'dan gönderiyor1. İlk savunmasından (2Ti.4:16-17) sonra, ölüme mahkûm olacağını biliyordur (2Ti.4:6-8). Tarihi kaynaklar, çok geçmeden de kafasının uçurularak öldürüldüğünü yazar.
Arkadaşlarının çoğu ya onu terk etmiş ya da çok uzağında kalmışlardı2. Pavlus bu arada Timoteyus'u bir hayli özler (2Ti.1:1-5); iki kez, zaman yitirmeden yanına gelmesini ister (2Ti.4:9,21).
Mektubun içeriği: Timoteyus'u durumdan haberdar edip ivedilikle yanına gelmesini istemenin dışında Pavlus'un esas kaygısı ona, İsa'ya tanıklık etmenin utanılacak bir şey olmadığını, tersine, sıkıntı ve baskılara dayanıp Tanrı sözünü yüreklilikle yaymanın gerekliliğini anlatmaktır3. Pavlus ayrıca Timoteyus'u yanlış öğreti yayanların4 çok olduğu bir ortamda doğru öğretiye bağlı kalmaya çağırır5. Bu çağrıyı yaparken de kendini örnek gösterir (2Ti.2:8-10; 2Ti.3:10-12); kendisinden öğrendiklerini, «başkalarına da öğretmeye yeterli olacak güvenilir kişilere emanet etmesini» ister (2Ti.2:2). Adım adım ölüme yaklaşan Pavlus, Tanrı'ya duyduğu güveni oldukça duygulu sözlerle ifade eder6.
Ana hatlar:
2Ti.1:1-2:13 Sıkıntıya göğüs ger
2Ti.2:14-26 Anlamsız tartışmalardan kaçın
2Ti.3:1-9 Dünyanın son günleri
2Ti.3:10-4:5 Öğrendiğin ilkelere bağlı kal, Tanrı sözünü duyur
2Ti.4:6-18 Pavlus'un durumu
2Ti.4:19-22 Sonuç
Kaynak ayetler:
12Ti.1:8,11-12,17; 2:9-10
22Ti.1:15-16; 4:10-12,16,20
32Ti.1:6-8; 2:1-7,11-13; 3:12; 4:1-5
42Ti.2:14-18; 3:1-9,13
52Ti.1:13-14; 2:15; 3:14-17
62Ti.1:12; 2Ti.4:6-8,18
1. Bölüm
1-2Mesih İsa'daki yaşam vaadi uyarınca, Tanrı'nın isteğiyle Mesih İsa'nın elçisi atanan ben Pavlus'tan sevgili oğlum Timoteyus'a selam! Baba Tanrı'dan ve Rabbimiz Mesih İsa'dan sana lütuf, merhamet ve esenlik olsun.
Müjde'ye bağlılık çağrısı
3Gece gündüz dualarımda durmadan seni anarak atalarım gibi temiz vicdanla kulluk ettiğim Tanrı'ya şükrediyorum. 4Gözyaşlarını anımsıyor, sevinçle dolmak için seni görmeyi özlemle bekliyorum. 5Sendeki içten imanı anımsıyorum. Önce büyükannen Lois'in ve annen Evniki'nin sahip olduğu imana şimdi senin de sahip olduğuna eminim. 6Bu nedenle, ellerimi senin üzerine koymamla Tanrı'nın sana verdiği armağanı alevlendirmen gerektiğini hatırlatıyorum. 7Çünkü Tanrı bize korkaklık ruhu değil, güç, sevgi ve özdenetim ruhu vermiştir.
8Bunun için Rabbimize tanıklık etmekten ya da O'nun uğruna tutuklu olan benden utanma. Tanrı'nın gücüyle, Müjde'nin uğruna benimle birlikte sıkıntıya göğüs ger. 9-10Tanrı bizi, yaptıklarımıza göre değil, kendi amacına ve lütfuna göre kurtarıp kutsal bir yaşama çağırdı. Bu lütuf bize Mesih İsa'da zamanın başlangıcından önce bağışlanmış ve şimdi O'nun gelişiyle açığa çıkarılmıştır. Kurtarıcımız Mesih İsa ölümü etkisiz kılmış, yaşamı ve ölümsüzlüğü Müjde'nin aracılığıyla ışığa çıkarmıştır. 11Ben bu müjdenin habercisi, elçisi ve öğreticisi atandım. 12Bu acıları çekmemin nedeni de budur. Ama bundan utanmıyorum. Çünkü kime inandığımı biliyorum. O'nun bana emanet ettiğini[a] o güne dek koruyacak güçte olduğuna eminim. 13Benden işitmiş olduğun doğru sözlerin örneğine, imanla ve Mesih İsa'da olan sevgiyle bağlı kal. 14Sana emanet edilen iyi öğretileri, içimizde yaşayan Kutsal Ruh aracılığıyla koru.
15Figelus ve Ermogenis dahil, Asya ilinde olanların hepsinin beni terk ettiğini biliyorsun. 16Rab, Onesifor'un ev halkına merhamet etsin. Çünkü o çok kez içimi ferahlattı ve zincire vurulmuş olmamdan utanmadı. 17Tersine, Roma'ya geldiğinde beni gayretle arayıp buldu. 18O gün Rab'den merhamet bulmasını dilerim. Efes'te onun bana ne kadar hizmet ettiğini sen de çok iyi bilirsin.