Elçilerin işleri

11. Bölüm

Petrus'un açıklamaları

Elçilerle tüm Yahudiye'deki kardeşler, diğer ulusların da Tanrı'nın sözünü kabul ettiklerini duydular. ²Ama Petrus Kudüs'e gittiği zaman sünnet yanlıları onu eleştirdiler. ³«Sen sünnetsiz kişilerin evine gidip onlarla yemek yemişsin!» dediler.
⁴Petrus baştan başlayarak olanları tek tek onlara anlattı. ⁵«Ben Yafa kentinde dua ediyordum» dedi. «Kendimden geçerek bir görüm gördüm. Büyük bir çarşafı andıran bir nesnenin dört köşesinden sarkıtıldığını, bunun gökten aşağı inip benim bulunduğum yere kadar geldiğini gördüm. ⁶Gözlerimi çarşafa dikip dikkatle baktım. Çarşafın içinde, yeryüzünde yaşayan dört ayaklılar, yabanıl hayvanlar, sürüngenler ve gökte uçan kuşlar gördüm. ⁷Sonra bir sesin bana, `Kalk, Petrus, kes ve ye!' dediğini işittim.
⁸«`Asla olmaz, Rab!' dedim. `Ağzıma hiçbir zaman murdar ya da kirli bir şey girmemiştir.'
⁹«Ses ikinci kez gökten geldi: `Tanrı'nın temiz kıldıklarına sen murdar deme' dedi. ¹⁰Bu, üç kez tekrarlandı; sonra her şey yeniden göğe alındı.
¹¹«Tam o sırada Sezariye'den bana gönderilen üç kişi, bulunduğumuz evin önünde durdular. ¹²Ruh bana, hiç çekinmeden onlarla birlikte gitmemi söyledi. Bu altı kardeş de benimle geldiler, varıp adamın evine girdik. ¹³Adam bize, evinde beliren meleği nasıl gördüğünü anlattı. Melek ona şöyle demiş: `Yafa'ya adam yolla, Petrus diye tanınan Simun'u çağırt. ¹⁴O sana, seninle tüm ev halkının kurtuluş bulacağı sözler söyleyecek.'
¹⁵«Ben konuşmaya başlayınca Kutsal Ruh, başlangıçta bizim üzerimize indiği gibi, onların da üzerine indi. ¹⁶O zaman Rab'bin söylediği şu sözü anımsadım: `Yahya suyla vaftiz etti, sizler ise Kutsal Ruh'la vaftiz edileceksiniz.' ¹⁷Böylelikle Tanrı, Rab İsa Mesih'e inanmış olan bizlere verdiği armağanın aynısını onlara verdiyse, ben kimim ki Tanrı'ya karşı koyayım?»
¹⁸Bunları dinledikten sonra yatıştılar. Tanrı'yı yücelterek şöyle dediler: «Demek ki Tanrı, tövbe etme ve yaşama kavuşma fırsatını diğer uluslara da vermiştir.»

Antakya'daki imanlılar

^{19İstefan'ın öldürülmesiyle başlayan baskı sonucu dağılan
imanlılar, Fenike, Kıbrıs ve Antakya'ya kadar gittiler. Tanrı sözünü sadece
Yahudilere duyuruyorlardı. ²⁰Ama içlerinden Kıbrıslı ve
Kireneli olan bazı adamlar Antakya'ya gidip Greklerle de konuşmaya başladılar. Onlara
Rab İsa'yla ilgili müjdeyi bildirdiler. ²¹Onların arasında
etkin olan Rab'bin gücü^[m] sayesinde çok
sayıda kişi inanıp Rab'be döndü.

²²Olup bitenlerin haberi, Kudüs'teki inanlılar topluluğuna
ulaştı. Bunun üzerine imanlılar Barnaba'yı Antakya'ya gönderdiler. ^23-24Kutsal Ruh'la ve imanla dolu, iyi bir adam olan Barnaba, Antakya'ya
varıp Tanrı lütfunun meyvelerini görünce sevindi. Herkesi, candan ve yürekten Rab'be
bağlı kalmaya özendirdi. Sonuçolarak Rab'be daha birçok kişi kazanıldı.

^25-26Sonra Barnaba, Saul'u aramak için
Tarsus'a gitti. Onu bulunca da Antakya'ya getirdi. Böylece Barnaba'yla Saul bütün bir
yıl oradaki inanlılar topluluğuyla bir araya gelerek büyük bir kitleyi eğittiler.
Öğrencilere ilk kez Antakya'da Mesihçiler adı verildi.

²⁷O günlerde Kudüs'ten Antakya'ya bazı peygamberler geldi. ²⁸Bunlardan Agabus adlı biri ortaya
çıkıp bütün dünyada şiddetli bir kıtlık olacağını Ruh'un aracılığıyla
bildirdi. Bu kıtlık, Klavdiyus'un imparatorluğu sırasında oldu. ²⁹Öğrenciler,
her biri kendi gücü oranında, Yahudiye'de yaşayan kardeşlere gönderilmek üzere
yardım toplamayı kararlaştırdılar. ³⁰Bu kararı yerine
getirip bağışlarını Barnaba ve Saul'un eliyle topluluğun ihtiyarlarına
gönderdiler.}