Galatyalılar

2. Bölüm

Öbür elçiler Pavlus'u kabul ediyor

On dört yıl aradan sonra Titus'u da yanıma alıp Barnaba'yla birlikte yine Kudüs'e gittim. ²Tanrısal esine uyarak gittim. Boş yere koşmayayım, ya da koşmuş olmayayım diye, diğer uluslar arasında yaydığım müjdeyi özel olarak ileri gelenlere sundum. ³Benimle birlikte olan Titus bile, Grek olmasına karşın, sünnet edilmeye zorlanmadı. ⁴Ne var ki, İsa Mesih'te sahip olduğumuz özgürlüğü el altından öğrenmek ve böylece bizi köleleştirmek için gizlice aramıza sızan sahte kardeşler vardı. ⁵Müjde'nin gerçeği sizinle sürekli kalsın diye, bir an bile onlara boyun eğip teslim olmadık.
⁶Ama ileri gelenler - ne oldukları bence önemli değil, Tanrı insanlar arasında ayrım yapmaz - evet, bu ileri gelenler söylediklerime bir şey katmadılar. ⁷Tam tersine, Müjde'yi sünnetlilere bildirme işi nasıl Petrus'a verildiyse, sünnetsizlere bildirme işinin de bana verildiğini gördüler. ⁸Çünkü sünnetlilere elçilik etmesi için Petrus'ta etkin olan Tanrı, diğer uluslara elçilik etmem için bende de etkin oldu. ⁹Topluluğun direkleri sayılan Yakup, Kefas ve Yuhanna bana bağışlanan lütfu sezdikleri zaman, paydaşlığımızın işareti olarak bana ve Barnaba'ya sağ ellerini uzattılar. Diğer uluslara bizlerin, Yahudilere ise kendilerinin gitmesini uygun gördüler. ¹⁰Ancak yoksulları hatırlamamızı istediler. Ben de tam bunu yapmaya gayret ediyordum.

Pavlus Antakya'da Kefas'ı azarlıyor

^{11Ne var ki, Kefas Antakya'ya geldiği zaman, suçlu olduğu için ona
açıkça karşı geldim. ¹²Çünkü Yakup'un yanından bazı
adamlar gelmeden önce Kefas, diğer uluslardan olanlarla beraber yemek yerdi. Ama o
adamlar gelince sünnet yanlılarından korkarak sünnetsizlerden uzaklaştı, onlarla
yemek yemez oldu.

¹³Öbür Yahudiler de onun gibi ikiyüzlülük ettiler. Öyle
ki, Barnaba bile onların ikiyüzlülüğüne kapıldı. ¹⁴Müjde'nin
gerçeğine uygun davranmadıklarını görünce hepsinin önünde Kefas'a şöyle dedim:
«Sen Yahudi olduğun halde Yahudi gibi değil, diğer uluslardan biri gibi yaşıyorsan,
nasıl olur da ulusları Yahudileşmeye zorlarsın? ¹⁵Biz
Yahudi doğduk, diğer uluslardan olan `günahkâr'lar değiliz. ¹⁶Yine de kişinin, Kutsal Yasa'nın gereklerini
yapmakla değil, İsa Mesih'e olan imanla aklandığını biliyoruz. Bunun için biz de,
Yasa'nın gereklerini yapmakla değil, Mesih'e imanla aklanalım diye Mesih İsa'ya iman
ettik. Çünkü hiç kimse Yasa'nın gereklerini yapmakla aklanmaz. ¹⁷Eğer
biz Mesih'te aklanmak isterken günahlı çıkarsak, Mesih günahın yardakçısı mı
olur? Kesinlikle hayır! ¹⁸Yıktığım şeyleri yeniden
kurarsam, yasa bozucusu olduğumu kanıtlarım. ¹⁹Çünkü
ben, Tanrı için yaşamak üzere Yasa'nın aracılığıyla Yasa karşısında öldüm. ²⁰Mesih'le birlikte çarmıha gerildim. Artık ben yaşamıyorum,
Mesih bende yaşıyor. Şimdi bedende sürdürdüğüm yaşamı, beni seven ve uğruma
kendini feda eden Tanrı Oğluna imanla sürdürüyorum. ²¹Tanrı'nın
lütfunu geçersiz saymış değilim. Çünkü aklanma Yasa aracılığıyla
kazanılabilseydi, o zaman Mesih boş yere ölmüş olurdu.»}