Yuhanna

1-3Ferisiler İsa'nın Yahya'dan daha çok öğrenci edinip vaftiz ettiğini duydular. (Aslında İsa'nın kendisi değil, öğrencileri vaftiz ediyorlardı.) İsa bunu öğrenince Yahudiye'den ayrılıp yine Celile'ye gitti. ⁴Giderken Samiriye'den geçmesi gerekti. ⁵Böylece Samiriye'nin Sihar denilen kentine geldi. Burası Yakup'un kendi oğlu Yusuf'a vermiş olduğu toprağın yakınındaydı. ⁶Yakup'un kuyusu da oradaydı. İsa, yolculuktan yorulmuş olduğu için kuyunun yanına oturmuştu. Saat on iki sularıydı^[i]. ⁷Samiriyeli bir kadın su çekmeye geldi.
İsa ona, «Bana su ver, içeyim» dedi. ⁸İsa'nın öğrencileri yiyecek satın almak için kente gitmişlerdi.
⁹Samiriyeli kadın, «Sen Yahudisin, bense Samiriyeli bir kadınım» dedi, «nasıl olur da benden su istersin?» Çünkü Yahudilerin Samiriyelilerle ilişkileri yoktur.
¹⁰İsa kadına şu cevabı verdi: «Eğer sen Tanrı'nın armağanını ve sana, `Bana su ver, içeyim' diyenin kim olduğunu bilseydin, sen O'ndan dilerdin, O da sana yaşam suyunu verirdi.»
<sup>11</sup>Kadın, «Efendim» dedi, «su çekecek bir şeyin yok, kuyu da derin. Böyle olunca yaşam suyunu nereden bulacaksın? <sup>12</sup>Sen, bu kuyuyu bize vermiş, kendisi, oğulları ve davarları ondan içmiş olan atamız Yakup'tan daha mı büyüksün?»
<sup>13</sup>İsa şöyle cevap verdi: «Bu sudan her içen yine susayacak. <sup>14</sup>Oysa benim vereceğim sudan içen sonsuza dek susamaz. Benim vereceğim su, içende sonsuz yaşam için fışkıran bir su kaynağı olacak.»
<sup>15</sup>Kadın, «Efendim» dedi, «bu suyu bana ver. Böylece ne susayayım, ne de su çekmek için buraya kadar geleyim.»
<sup>16</sup>İsa, «Git, kocanı çağır ve buraya gel» dedi.
<sup>17</sup>Kadın, «Kocam yok» cevabını verdi.
İsa, «Kocam yok demekle doğruyu söyledin» dedi. <sup>18</sup>«Beş kocaya vardın. Şimdi birlikte yaşadığın adamsa kocan değildir. Doğruyu söyledin.»
<sup>19</sup>Kadın, «Efendim, anlıyorum, sen bir peygambersin» dedi. <sup>20</sup>«Atalarımız bu dağda tapındılar, ama sizler tapınılması gereken yerin Kudüs'te olduğunu söylüyorsunuz.»
<sup>21</sup>İsa ona şöyle dedi: «Kadın, bana inan, öyle bir saat geliyor ki, Baba'ya ne bu dağda, ne de Kudüs'te tapınacaksınız! <sup>22</sup>Siz bilmediğinize tapınıyorsunuz, biz bildiğimize tapınıyoruz. Çünkü kurtuluş Yahudilerdendir. <sup>23</sup>Ama içtenlikle tapınanların Baba'ya ruhta ve gerçekte tapınacakları saat geliyor. İşte, o saat şimdidir. Baba da kendisine böyle tapınanları arıyor. <sup>24</sup>Tanrı ruhtur, O'na tapınanlar da ruhta ve gerçekte tapınmalıdırlar.»
<sup>25</sup>Kadın İsa'ya, «Mesih denilen meshedilmiş Olan'ın geleceğini biliyorum» dedi, «O gelince bize her şeyi bildirecektir.»
<sup>26</sup>İsa, «Seninle konuşan ben, O'yum» dedi.
<sup>27</sup>Bu sırada İsa'nın öğrencileri geldiler. O'nun bir kadınla konuşmasına şaştılar. Bununla birlikte hiçbiri, «Ne istiyorsun?» ya da, «O kadınla neden konuşuyorsun?» demedi.
<sup>28-29</sup>Sonra kadın su testisini bırakarak kente gitti ve halka şöyle dedi: «Gelin, yapmış olduğum her şeyi bana söyleyen adamı görün. Acaba Mesih bu mudur?» <sup>30</sup>Halk da kentten çıkıp İsa'ya doğru gelmeye başladı.
<sup>31</sup>Bu arada öğrencileri O'na, «Rabbî, yemek ye!» diye rica ediyorlardı.
<sup>32</sup>Ama İsa, «Benim, sizin bilmediğiniz bir yiyeceğim var» dedi.
<sup>33</sup>Öğrenciler birbirlerine, «Acaba biri O'na yiyecek mi getirdi?» diye sordular.
<sup>34</sup>İsa, «Benim yemeğim, beni gönderenin isteğini yerine getirmek ve O'nun işini tamamlamaktır» dedi. <sup>35</sup>«Sizler, `Ekinleri biçmeye daha dört ay var' demiyor musunuz? İşte, size söylüyorum, başınızı kaldırıp tarlalara bakın. Ekinler sararmış, biçilmeye hazır! ³⁶Eken ve biçen birlikte sevinsinler diye, biçen kişi şimdiden ücretini alır ve sonsuz yaşam için ürün toplar. ³⁷`Biri eker, başkası biçer' sözü bu durumda doğrudur. ³⁸Ben sizi, emek vermediğiniz bir ürünü biçmeye gönderdim. Başkaları emek verdiler, siz ise onların emeğinden yararlandınız.»
³⁹O kentten birçok Samiriyeli, «Yapmış olduğum her şeyi bana söyledi» diye tanıklık eden kadının sözü üzerine İsa'ya iman etti. ⁴⁰Samiriyeliler O'na gelip yanlarında kalması için rica ettiler. O da orada iki gün kaldı. ⁴¹O'nun sözü üzerine daha birçokları iman etti.
⁴²Bunlar kadına: «Bizim iman etmemizin nedeni artık senin sözlerin değildir» diyorlardı. «Kendimiz işittik, O'nun gerçekten dünyanın Kurtarıcısı olduğunu biliyoruz.»

Bir memurun oğlu iyileştiriliyor