1. Korintliler

14. Bölüm

Bilinmeyen diller ve peygamberlik

Sevginin ardınca koşun ve ruhsal armağanları, özellikle peygamberlik yeteneğini gayretle isteyin. ²Bilmediği dilde konuşan, insanlarla değil, Tanrı'yla konuşur. Kimse onu anlamaz. O, ruhuyla sırlar söyler. ³Peygamberlikte bulunansa insanların ruhça gelişmesi, cesaret ve teselli bulması için insanlara seslenir. ⁴Bilmediği dilde konuşan, kendi kendini geliştirir. Ama peygamberlikte bulunan, inanlılar topluluğunu geliştirir. ⁵Hepinizin bilmediğiniz dillerde konuşmanızı isterim, ama peygamberlikte bulunmanızı yeğlerim. Diller inanlılar topluluğunun gelişmesi için çevrilmedikçe peygamberlikte bulunan, dillerde konuşandan üstündür.
⁶Peki kardeşler, yanınıza gelip bilmediğim dillerde konuşsam, ama size Tanrısal bir esin, bir bilgi, bir peygamberlik sözü ya da bir öğreti ulaştırmasam, size ne yararım olur? ⁷Kaval ya da çenk gibi ses veren cansız nesneler bile değişik sesler çıkarmasa, kaval ya da çenkle ne çalındığını kim anlar? ⁸Çağrı borusu belirgin bir ses çıkarmasa, kim savaşa hazırlanır? ⁹Bunun gibi, eğer siz de anlaşılır bir dilde konuşmazsanız, söyledikleriniz nasıl anlaşılır? Havaya konuşmuş olursunuz! ¹⁰Kuşkusuz dünyada çeşit çeşit diller vardır, ve hiçbiri anlamsız değildir. ¹¹Ne var ki, konuşulan dili anlamazsam, ben konuşana yabancı olurum, konuşan da bana yabancı olur. ¹²Bu nedenle, siz de ruhsal armağanlara heveslendiğinize göre, inanlılar topluluğunu geliştiren ruhsal armağanlar bakımından zenginleşmeye bakın.
¹³Bunun için, bilmediği dilde konuşan, kendi söylediklerini çevirebilmek için dua etsin. ¹⁴Bilmediğim dilde dua edersem ruhum dua eder, ama zihnimin buna bir katkısı olmaz. ¹⁵O halde ne yapmalıyım? Ruhumla dua edeceğim, zihnimle de dua edeceğim. Ruhumla ilahi söyleyeceğim, zihnimle de ilahi söyleyeceğim. ¹⁶Sadece ruhunla şükredersen, ilgi duyan konuklar senin ne söylediğini bilmediğinden, ettiğin şükran duasına nasıl «Amin!» desin? ¹⁷Uygun biçimde şükrediyor olabilirsin, ama bu başkasını geliştirmez. ¹⁸Bilmediğim dillerde hepinizden çok konuştuğum için Tanrı'ya şükrediyorum. ¹⁹Ama inanlılar topluluğunda böyle bir dilde on bin söz söylemektense, başkalarını eğitmek için zihnimden beş söz söylemeyi yeğlerim.
²⁰Kardeşler, düşüncelerinizde çocuksu olmayın. Kötülük konusunda çocuklar gibi, ama düşüncelerinizde yetişkinler gibi olun. ²¹Kutsal Yasa'da şöyle yazılmıştır:

«Rab, `Yabancı dilleri konuşanlar aracılığıyla,
yabancıların dudaklarıyla bu halka sesleneceğim;
yine de beni dinlemeyecekler!' diyor.»

²²Görülüyor ki, bilinmeyen dillerde konuşma, imanlılar için değil, imansızlar için bir belirtidir. Peygamberlikse imansızlar için değil, imanlılar için bir belirtidir. ²³Şimdi eğer bütün inanlılar topluluğu bir araya gelip hep birlikte bilmedikleri dillerde konuşurlarken ilgi duyan konuklar ya da iman etmemiş kişiler içeri girerse, «Siz çıldırmışsınız!» demezler mi? ²⁴Ama hepsi peygamberlikte bulunurken iman etmemiş bir kişi ya da ilgi duyan bir konuk içeri girerse, söylenen her sözle günahlı olduğuna ikna edilip yargılanacak. ²⁵Yüreğindeki gizli düşünceler açığa çıkacak ve böylece, «Tanrı gerçekten aranızdadır!» diyerek yere yüzüstü kapanıp Tanrı'ya tapınacaktır.

Düzenli tapınma

^{26Kardeşler, sonuç ne? Toplandığınız zaman her birinizin bir ilahisi,
öğretecek bir konusu, Tanrısal bir esini, bilinmeyen bir dilde söyleyecek bir sözü
ya da bilinmeyen dilden bir çevirisi var. Her şey topluluğun gelişmesi için olsun. ²⁷Eğer bilinmeyen dillerde konuşulacaksa, iki ya da en çok üç
kişi sırayla konuşsun, biri de söylenenleri çevirsin. ²⁸Çeviri
yapacak biri yoksa, bilmediği dilde konuşan, toplulukta sessiz kalsın, kendi içinden
Tanrı'yla konuşsun. ²⁹İki ya da üç peygamber konuşsun,
diğerleri onların söylediklerini iyice tartsınlar. ³⁰Toplantıda
oturanlardan birine Tanrı'dan bir esin gelirse, konuşmakta olan sussun. ³¹Herkesin bir şeyler öğrenmesi ve cesaret bulması için hepiniz
teker teker peygamberlikte bulunabilirsiniz. ³²Peygamberlerin
ruhları peygamberlerin denetimi altındadır. ^33-34Çünkü
Tanrı, karışıklık değil, esenlik Tanrısıdır.

Kadınlar, kutsalların bütün topluluklarında olduğu gibi, toplantılarınızda sessiz
kalsın^[f]. Konuşmalarına izin yoktur.
Kutsal Yasa'nın da belirttiği gibi, uysal olsunlar. ³⁵Öğrenmek
istedikleri bir şey varsa, evde kendi kocalarına sorsunlar. Çünkü kadının toplantı
sırasında konuşması ayıptır.

³⁶Tanrı'nın sözü sizden mi kaynaklandı, ya da yalnız
size mi ulaştı? ³⁷Bir kimse kendini peygamber ya da ruhça
olgun biri sanıyorsa, bilsin ki, size yazdıklarım Rab'bin buyruğudur. ³⁸Bunları önemsemeyenin kendisi de önemsenmesin. ^39-40Özet olarak kardeşlerim, peygamberlikte bulunmayı gayretle
isteyin, bilinmeyen dillerde konuşulmasına engel olmayın, ama her şey uygun ve
düzenli şekilde yapılsın.}