İbraniler

10. Bölüm

Son kurban

Kutsal Yasa'da gelecekteki iyi şeylerin aslı yoktur, sadece gölgesi vardır. Bu nedenle Yasa, her yıl sürekli aynı kurbanları sunarak Tanrı'ya yaklaşanları asla yetkinliğe erdiremez. ²Eğer erdirebilseydi, kurban sunmaya son verilmez miydi? Çünkü tapınanlar bir kez günahlarından arındıktan sonra onlarda artık günahlılık duygusu kalmazdı. ³Ama o kurbanlar insanlara yıldan yıla günahlarını anımsatıyor. ⁴Çünkü boğaların ve erkeçlerin kanı günahları ortadan kaldıramaz. ⁵Bunun için Mesih dünyaya gelirken şöyle diyor:

«Kurban ve sunu istemedin,
ama benim için bir beden hazırladın.
⁶Yakılmalık adaklardan
ve günah için sunulan kurbanlardan
hoşnut olmadın.
⁷O zaman dedim ki,
`Yasa kitabında benim için yazılmış olduğu gibi,
senin isteğini yapmak üzere,
ey Tanrım, işte geldim.'»

⁸Mesih ilkönce, «Kurbanları, sunuları, yakılmalık adakları ve günah için sunulan kurbanları istemedin ve bunlardan hoşnut olmadın» dedi. Oysa bunlar Yasa'nın bir gereği olarak sunulur. ⁹Sonra da, «Senin isteğini yapmak üzere işte geldim» dedi. Yani Mesih, ikinciyi geçerli kılmak için birinciyi kaldırıyor. ¹⁰Tanrı'nın bu isteği uyarınca İsa Mesih'in bedeninin ilk ve son kez sunulmasıyla kutsal kılındık.
¹¹Her kâhin, günden güne tapınakta durup görevini yapar ve günahları asla ortadan kaldıramayan aynı kurbanları tekrar tekrar sunar. ¹²Ama Mesih, günahlar için sonsuza dek geçerli olan tek bir kurban sunduktan sonra Tanrı'nın sağında oturdu. ¹³O zamandan beri düşmanlarının, kendi ayaklarının altına serilmesini^[ı] bekliyor. ¹⁴Çünkü kutsal kılınanları tek bir sunuyla sonsuza dek yetkinliğe erdirmiştir. ¹⁵Kutsal Ruh da bu konuda bize tanıklık ediyor. Önce diyor ki,

¹⁶«Rab, `O günlerden sonra
onlarla yapacağım antlaşma şudur:
yasalarımı onların yüreklerine koyacağım,
zihinlerine yazacağım' diyor.»

¹⁷Sonra şunu ekliyor:

«Onların günahlarını ve suçlarını artık anmayacağım.»

¹⁸Bunların bağışlanması durumunda artık günah için sunuya gerek yoktur.

Dayanın!

^{19-20Bu nedenle ey kardeşler, İsa'nın, kendi kanı
sayesinde perdede, yani kendi bedeninde bize açtığı yeni ve diri yoldan kutsal yere
girmeye cesaretimiz vardır. ²¹Tanrı'nın evinden sorumlu
büyük bir kâhinimiz bulunmaktadır. ²²Buna
göre yüreklerimiz kötü vicdandan arınmış ve bedenimiz temiz su ile yıkanmış
olarak, imanın verdiği tam güvenceyle, yürekten bir içtenlikle Tanrı'ya
yaklaşalım. ²³Açıkça benimsediğimiz ümide sımsıkı
tutunalım. Çünkü vaat eden Tanrı güvenilirdir. ²⁴Birbirimizi
sevgi ve iyi işler için nasıl gayrete getirebileceğimizi düşünelim. ²⁵Bazılarının alıştığı gibi, bir araya gelmekten
vazgeçmeyelim; o günün yaklaştığını gördükçe birbirimizi daha da çok
yüreklendirelim.

^26-27Gerçeği
öğrenip benimsedikten sonra bile bile günah işlemeye devam edersek, günahlar için
artık kurban yoktur; sadece yargının dehşetli beklenişi ve düşmanları yiyip
bitirecek olan kızgın ateş vardır. ²⁸Musa'nın
yasasını hiçe sayan bir kimse, iki ya da üç tanığın sözü üzerine acımasızca
öldürülür. ²⁹Eğer bir
kimse Tanrı Oğlunu ayaklar altına alır, kendisini kutsal kılan antlaşma kanını
bayağı sayar ve lütufkâr Ruh'a hakaret ederse, bundan ne kadar daha şiddetli bir
cezaya layık görülecek sanırsınız? ³⁰Çünkü,
«Öç benimdir, karşılığını ben vereceğim» ve yine, «Rab, kendi halkını
yargılayacak» diyeni tanıyoruz. ³¹Diri Tanrı'nın eline
düşmek korkunç bir şeydir.

³²Sizler ise aydınlandıktan sonra acılarla dolu büyük bir
mücadeleye dayandığınız ilk günleri anımsayın. ³³Bazen
açıkça sitemlere ve sıkıntılara uğradınız, bazen de böyle muamele görenlerle
dayanışma içinde bulundunuz. ³⁴Hem hapistekilerin
dertlerine ortak oldunuz, hem de daha iyi ve kalıcı bir malınız olduğunu bilerek
mallarınızın yağma edilmesini sevinçle karşıladınız. ³⁵Onun
için cesaretinizi yitirmeyin; bu cesaretin ödülü büyüktür. ³⁶Çünkü
Tanrı'nın isteğini yerine getirmek ve vaat edilene kavuşmak için dayanma gücüne
ihtiyacınız vardır. ³⁷Artık,

«Gelen pek yakında gelecek,

ve gecikmeyecek.

³⁸Benim doğru adamım, imanla yaşayacaktır.

Eğer geri çekilirse, ondan hoşnut olmayacağım.»

³⁹Biz, geri çekilip mahvolanlardan değiliz; iman edip
canlarının kurtuluşuna kavuşanlardanız.}