Tobit

10 Bu arada Tobit, yolculuk için ge­reken günleri sayıyordu. Gün sa­yısı dolmuştu, ama oğlu hâlâ dönme­mişti.

²"Orada onu alıkoymadıklarını umut ederim! Gabael'in ölmediğini umut ederim! Belki de ona para verecek kimse yoktu" diye düşündü.

³Tobit ta­salanmaya başladı.

⁴Eşi Anna sürekli olarak şöyle diyordu: "Oğlum öldü! O artık yaşamıyor!" Ağlayıp oğlu için yas tuttu. Sürekli söyleniyordu:

⁵"Eyvah! Oğlum, gözümüzün nuru, izin verdim de gittin." Tobit de ona,

⁶"Sus, ba­cım! Böyle şeyler düşünme" diyordu, "Oğlumuz iyidir. Orada onu alıkoyan bir şey var. Onun arkadaşı akrabamızdır ve ona güvenebiliriz. Yürekli ol, ba­cım. O yakında dönecektir."

⁷Eşi şöy­le diyordu: "Beni rahat bırak ve aldat­maya kalkma. Çocuğum öldü." Her gün, aniden evden dışarı çıkıp oğlunun gi­derken izlediği yola bakıyordu. Ancak kendi gözlerine inanıyordu. Güneş batınca yeniden eve dönüyor, geceleri ağlayıp inliyor ve uyuyamıyordu.

Raguel, kızının düğün şöleninin on dört gün süreceği konusunda ant içmişti. On dört gün geçtikten sonra Tobyas onun yanına gidip şöyle dedi: "Artık bırak da gideyim, annemle babam beni yeniden görme umudunu yitirmişlerdir. Baba, senden şunu dili­yorum, bırak da babamın yanına döneyim. Babamdan ayrıldığım zaman onun ne kötü durumda olduğunu sana anlattım."

⁸Raguel Tobyas'a şöyle dedi: "Kal oğlum, benimle kal. Baban Tobit'e ulaklar gönderirim, senin haberlerini ona iletirler."

⁹Ama Tobyas direndi: "Olmaz, babamın evine dönmek için senden izin istiyorum."

¹⁰Raguel ses çıkarmadı ve kızı Sara'yı koruması için Tobyas'a verdi. Tobyas'a ayrıca varlığının yarısını verdi. Ona erkek ve kadın hizmetçiler, öküzler ve koyun­lar, eşekler ve develer, giysiler, para ve ev eşyası verdi.

¹¹Onların sevincle yola koyulmalarına izin verdi. Ayrılırken Tobyas'a şöyle dedi: "Esenlikler dilerim, oğlum, yolun açık olsun Göklerdeki Tanrı sana ve eşin Sara'ya sevecenlikle davransın! Ölmeden önce çocuklarını görmek benim için bir umut."

¹²Kızı Sara'ya da şöyle dedi: "Şimdi kaynatanın evine git, çünkü bundan böyle onlar, seni dünyaya getiren ailen kadar sana yakındır. Gönül rahatlığıyla git kızım, yaşadığım süre­ce seninle ilgili salt iyi şeyler duyma­yı umut ediyorum." Onlara güle güle dedi ve yola koyuldular.

Edna da Tobyas'a şöyle dedi: "Sevgili oğlum ve kardeşim, Tanrı seni yeniden geri getirsin! Ölmeden önce se­nin ve kızım Sara'nın çocuklarını gö­receğimi, bunun için gerektiği kadar yaşayacağımı umut ediyorum. Tanrı­nın katında, kızımı koruman için sana veriyorum. Yaşadığın sürece onu hiç bir zaman mutsuz etme. Gönül rahat­lığıyla git, oğlum. Bundan böyle ben senin annenim ve Sara da kız kardeşindir. Hep birlikte mutlu günler ge­çirmenizi dilerim!" Her ikisini de öptü. Onlar da sevinçle yola koyuldu­lar.

¹³Tobyas Raguel'in evinden ayrı­lırken içi rahat etmişti. Kıvanç duya­rak gökyüzünün ve yeryüzünün Tan­rısı'na, bütün evrenin egemenine hamdetti. Yolculuğunun iyi bir şekilde so­nuçlanmasını diledi. Raguel'i ve eşi Edna'yı kutsadı. "Yaşadığım sürece sizi onurlandırmak benim mutluluğum olacaktır!" dedi.