Yudit

13 Geç oldu ve Holofernes'in kurmay subayları çıkıp gittiler. Bagoas o zamana değin efendisinin yanında olan konukları dışarıya çı­karttı ve çadırı dışarıdan kapattı. İçkili bir durumda herkes yatmaya gitti.

²Yu­dit çadırda içtiği şarapla kendinden geçip yatağına uzanan Holofernes'le yalnız kaldı.

³Yudit hizmetçisine ya­tak odasının dışında kalmasını ve her sabah yaptığı gibi onu beklemesini söyledi. Yudit dua edeceğini herkese söylemişti ve Bagoas'a bundan söz et­mişti.

⁴Artık herkes Holofernes'i yalnız bırakmıştı. Yatak odasında önemli ve­ya önemsiz hiç kimse kalmamıştı. Ya­tağın yanında Yudit kendi kendine şöyle mırıldandı:

"Tanrım, tüm güç sendedir, Bileğimin girişimi başarılı olsun, Yeruşalim'in ününe ün katsın.

⁵Mirasını kurtarmak için Tasarılarımda bana yardımcı ol ki, Düşmanın ordusunu yeneyim."

⁶Holofernes'in başına yaklaşan Yu­dit onun palasını aldı.

⁷Yatağa daha da yaklaştı, Holofernes'i saçlarından yakaladı ve şöyle dedi: "İsrail'in Tan­rısı, bugün bana güç ver!"

⁸Tüm gü­cüyle iki defa ensesine vurdu ve başı­nı kesti.

⁹Sonra Holofernes'in vücu­dunu yere yuvarladı ve gölgeliği kar­yola direklerinden aşağı yırttı. Dışarı­ya çıkıp Holofernes'in başını hizmet­çisine verdi.

¹⁰O da verilen nesneyi yemek çantasına koydu. Her ikisi ordugâhtan birlikte ayrıldılar. Dua et­meye gittikleri zaman hep öyle yapar­lardı. Ordugâhtan uzaklaştılar, vadi­nin kenarından geçip gittiler. Betulya'ya giden bayırı çıktılar ve kentin kapısına doğru ilerlediler.

Yudit Holofernes'in Başını Betulya'ya Getiriyor

¹¹Yudit kapıdaki nöbetçilere uzak­tan bağırdı: "Kapıyı açın! Açın! Çünkü Tanrımız hâlâ bizimledir ve bugün yap­tığı gibi İsrail'deki gücünü ve düşmanla­rımıza karşı kudretini gösteriyor!"

¹²Halk Yudit'in sesini duyunca ken­tin kapısında toplandı ve kentin ileri gelenlerini çağırdı.

¹³Herkes, yani ileri ge­lenlerle bütün halk koşarak geldi. Çün­kü Yudit beklenmiyordu. Kapıyı ardına kadar açıp kadınlara hoş geldiniz dedi­ler. Aydınlık olması için ateş yaktılar ve kadınların çevresini sardılar.

¹⁴O zaman Yudit sesini yükseltip şöyle dedi: "Tan­rı'ya övgüler olsun! O'na övgüler olsun! Tanrı'ya övgüler olsun! O İsrail ulusun­dan sevecenliğini esirgemedi. Bu gece benim elimle düşmanlarımızı yendi!"

¹⁵Yudit çantadan Holofernes'in başını çıkartarak herkese gösterdi: "Bu gördü­ğünüz Asur ordusunun başkomutanı Ho­lofernes'in başıdır. Bu da Holofernes'in altında sarhoş yattığı gölgeliktir! Tanrı bir kadının elini bu işe alet ederek onu yok etti!

¹⁶İlerlediğim yolda beni koru­yan Tanrı'ya şükürler olsun! Yüzüm onu baştan çıkarttı ve bu da onun sonu oldu. Benimle beni utandıracak veya rezil edecek herhangi bir günah işlemedi."

¹⁷Halk çok duygulandı ve diz çö­küp Tanrı'ya övgüler sundu. Hep bir ağızdan şöyle bağırdılar: "Tanrımız, bugün ulusunun düşmanlarını yendiğin için sana şükrederiz!"

¹⁸0 zaman Uzziya Yudit'e şöyle dedi:

"Kızım, yüce Tanrı seni Dünyadaki tüm kadınlardan daha fazla kutsasın! Gökleri ve yeryüzünü yaratan Tanrı'ya şükrederiz. O sana kılavuz oldu, Sen de düşmanımızın önderinin başını kestin.

¹⁹Senin güvencini insanlar Hiçbir zaman unutmayacak, Ama onlara daima Tanrı'nın gücünü anımsatacak.

²⁰Tanrı seni hep ünlü ve onurlu yaşatsın, kutsasın, Çünkü ulusumuz çaresizken, Sen kendi yaşamını düşünmedin, Tanrımızın katında kaygılanmadan ilerleyerek Yok olmamızı önledin."

Halk bu sözlere, "Amin! Amin!" diyerek yanıt verdi.